Gevangen in een grillig lichaam met gevoelige grenzen.

Dat is chronisch ziek zijn voor mij.

Mijn hoofd wil zoveel meer dan mijn lijf gedaan krijgt. Teleurstelling en ontmoediging waren lange tijd baas, tot ik besefte dat zingeving het beste medicijn is. Ik duwde mijn begrenzende gedachten en de angst voor onbegrip aan de kant en ging op zoek naar mezelf. Invaliditeit bleek al snel niets voor mij. Dus vroeg ik goed drie jaar geleden toestemming aan de adviserend geneesheer om te ondernemen op maat van mijn lichaam.

Ik kreeg groen licht om max. 23 uur per week te investeren in mijn eenvrouwszaak De Averechtse. Het geeft me levenszin, doet dienst als uitlaatklep en verbindt me met gelijkgestemden.

Ik begon de stempel ‘afgeschreven’ letterlijk van me af te schrijven en voelde al snel een vuur branden om me in te zetten voor langdurig zieken die ook zoeken naar iets zingevends. Een opiniestuk hier, een column ginder, en voor ik het wist, werd ik gevraagd om een lezing te komen geven bij een vzw voor lotgenoten. Die kans hoop ik in de toekomst nog vaker te kunnen grijpen.

Ik wil meer begrip in onze samenleving brengen door openheid en kwetsbaarheid meer kansen te geven. Door mijn verhaal te delen wil ik anderen inspireren om hetzelfde te doen.

Ontdek mijn lezingen

Lees meer over (on)begrip